Sprookje of werkelijkheid?

Ik kijk graag romantische films en ik lees graag boeken van Nora Roberts. Boordevol romantiek, verbinding en genot. En dit wordt gecombineerd met magie en hoe het goede het altijd wint van het kwade.

Veel vrouwen kijken en lezen graag romantiek.

In boeken wordt het op een zeer levendige manier beschreven. De diepgang, de verbinding, de passie, het samensmelten. De man weet precies wat hij moet doen om haar meerdere orgasmes te laten krijgen en haar achter te laten als een zeer gelukkige vaatdoek.

En dan kijken we naar onze eigen partner. Die wellicht onderuitgezakt op de bank met een biertje in zijn hand naar voetbal ligt te kijken. En dan denken we terug naar onze laatste vrij partij. Die was wellicht best bevredigend maar toch echt niet zoals in het boek beschreven wordt.

En toch smullen we ervan. Waarom eigenlijk?

Want meestal worden we erg ontevreden over ons eigen leven omdat ons eigen leven daar toch niet echt een weerspiegeling van is. Ook al zijn we gelukkig met onze partner, zoals in de film of het boek is het toch echt niet.

Zijn we dan zo masochistisch dat we onszelf steeds maar weer pijn willen doen om te kijken/lezen over een ideaal die we nooit zullen bereiken?

Wat is het dat we ons dit keer op keer aandoen en er ook nog eens van genieten?

Diep van binnen weten we ook wel dat het een illusie is, een sprookje. Neem alleen al de orgasmes. Hooguit 1 op de 4 vrouwen kan een orgasme krijgen door penetratie. Het is zelfs zo dat maar 65% van de vrouwen een orgasme heeft tijdens het vrijen (mannen 95%).

Ook de relatie zelf waarbij de een zich precies zo gedraagt dat de ander zich kan openen is niet echt realistisch. Het gaat voorbij aan PMS (smeren dames!), ruzie op het werk. Venus en Mars onbegrip, kinderen die rondlopen, chronisch slaaptekort door kinderen of gewoon een off day.

En toch kijken en lezen we massaal romantiek.

Waarom dan toch?

Je zou kunnen zeggen dat we het doen om even te ontsnappen aan de (harde) werkelijkheid. Even in een ideale wereld leven. Gezien worden en van gehouden worden. Onvoorwaardelijk.

Maar er zit meer aan vast.

Uit onderzoek blijkt dat mensen die een romantische komedie hadden gekeken, daarna vriendelijker overkwamen. Ze hadden meer liefdevolle emoties naar de personen om hen heen en waren opener, eerlijker en loyaler.

Het blijkt dat we tijdens het kijken allerlei gelukshormonen aanmaken waardoor we ons goed voelen. En zolang we het boek of de film niet projecteren op onze eigen relatie is er niets aan de hand.

Maar is het dan allemaal illusie? Is het een sprookje of werkelijkheid?

Ik ben eens gaan voelen wat het mij brengt wanneer ik een boek lees of een film kijk. Waarom lees ik dit soort boeken?

Het helpt mij om mijn eigen hart te kennen en te openen.

En dat is precies waarom we daarnaar kijken of het boek lezen. De film of het boek opent ons hart. We voelen de verbinding met een ander, de diepgang, de liefde. Het verlangen opent ons hart.

Dan is de vraag die overblijft of we het sprookje werkelijkheid kunnen laten worden.

Ja en nee.

Als we beginnen bij de nee. Je kan niet van een partner verwachten dat hij of zij jou alles gaat geven. Precies weet wat je nodig hebt, dat zijn/haar wereld om jou draait en jou met 1 vinger meerdere orgasmes kan bezorgen.

Je kunt dit soort groot geluk niet bij een ander leggen. Want dat gaat uiteindelijk altijd mis. Omdat die ander ook maar gewoon een mens is.

Ik heb ooit de uitspraak gelezen “voor een goede relatie is er maar 1 nodig. Wanneer jij jouw partner geweldig vindt dan heb je de relatie uit je dromen. “

Uiteindelijk draait alles om jouw eigen hart.

En dat is onze kans om het sprookje werkelijkheid te laten worden.