Nee zeggen
Met L. ben ik bezig haar behoefte om zichzelf te beschermen te healen. Ze heeft spijsverteringsklachten die op gaan spelen zodra mensen over haar grenzen (willen) gaan. Ze probeert zichzelf te beschermen op allerlei mogelijke manieren maar meestal faalt dat jammerlijk. Dat komt omdat ze niet verbonden is met zichzelf en signalen niet goed meer kan opvangen.
Vaak kan ze pas achteraf zien dat iemand over haar grens is gegaan. En dan is het te laat. Dan krijgt ze pijn in haar buik en ontlastingsproblemen. Een deel van haar bescherming bestaat uit nadenken over wat ze verkeerd heeft gegeten. Welk voedsel de klachten veroorzaakt. Maar de klachten zijn symptomen van iets anders, van een diepe pijn die gevoeld wil worden. In plaats van denken wat ze moet eten om geen buikklachten te krijgen zal er ruimte moeten komen om te voelen wat er gebeurd is die dag. De bescherming zal eraf moeten want pas dan kun je weer gaan voelen in het moment zelf.
Ze is hier niet alleen in. Veel van mijn klanten hebben dit soort klachten en hebben de focus op het verkeerde liggen.
Wanneer je de oorzaak, de pijn weghaalt kan het lichaam beter met voeding omgaan en maak je ook als vanzelf andere keuzes.
We zijn bezig met het healen van haar onderliggende behoefte zichzelf te beschermen. Het is een mooi proces samen met vele mooie inzichten. Langzaam maar zeker gaan de dingen verschuiven. Krijgt ze eerder door wanneer ze eigenlijk nee wil zeggen maar ja zegt. En waarom haar nee vaak niet effectief is.
“Maar Elsa, wanneer je de bescherming weghaalt komt er dan een andere bescherming? Zodat ik makkelijker nee kan zeggen?”
We denken ons stevig te moeten beschermen om nee te kunnen zeggen tegen mensen. Tegen mensen die over onze grenzen willen gaan. Die ongevraagd advies geven, monologen houden zonder jou te horen, altijd een beroep op ons doen zonder al te veel terug te geven, ons verraden en bedriegen, altijd kritiek hebben en ga zo maar door. Je hebt vast je eigen voorbeelden.
Jezelf pantseren heeft geen zin, daar krijg je alleen maar klachten van. Je hart sluiten voor mensen om je heen werkt averechts omdat je dan zelf ook niet verbonden bent met jouw hart. En je je eenzaam en afgescheiden gaat voelen.
Mijn antwoord aan L. was:
“Liefde maakt dat je nee kunt zeggen.”
Nee zeggen zonder bescherming
Want liefde en grenzen zijn nauw verbonden.
Dat is de achterkant van het hart. De voorkant staat open en stroomt, is aardig en liefdevol. De achterkant geeft de grenzen aan. De achterkant kan liefdevol maar o zo duidelijk nee zeggen.
Wanneer jouw kind de straat over wil steken zeg je nee. Dat doe je vanuit liefde. De grens ontstaat vanuit liefde.
Wanneer je van jezelf houdt zeg je nee tegen gedrag waar je beslist niet van gediend bent. Je kunt dan niet anders. Dan vervalt de behoefte om aardig gevonden te worden, te pleasen, het geluk van een ander boven die van jou te plaatsen, de angst om afgewezen te worden of alleen te zijn. Al dat soort dingen zullen misschien nog boven komen in het moment maar uiteindelijk hoor je jezelf nee zeggen.
Wanneer merk jij dat je jouw hart sluit om te voorkomen dat mensen over de grens gaan?