Maak jezelf prioriteit
“Elsa, wat moet ik zeggen tegen die vrouw die ik op de sportschool steeds tegenkom. Ze wil afspreken maar ik heb daar gewoon geen zin in.”
Jeanine was bijna in tranen toen ze het vertelde. Die vrouw op de sportschool heeft duidelijk behoefte aan een klankbord voor haar problemen. Daar kan ze uren over vertellen. Maar Jeanine heeft daar eigenlijk geen zin in. Wil liever afspreken met iemand waar zij ook haar verhaal kan vertellen. Ze durft geen nee te zeggen en probeert die vrouw zoveel mogelijk te vermijden.
We wringen onszelf nogal eens in bochten om niet te hoeven zeggen wat we eigenlijk willen. Meestal gaat het om iets waar we geen zin in hebben of alleen onder bepaalde voorwaarden.
Top drie van wat ik vaak hoor:
- Afspreken met mensen waar je totaal geen zin in hebt. Je wilt liever op de bank een serie kijken of je vindt diegene gewoon niet leuk.
- Dingen doen waar je weerstand tegen voelt. Omdat je al zoveel op je bord hebt liggen of omdat je het gewoon niet leuk vindt om te doen.
- Eten en drinken wat je eigenlijk niet wilt. Maar je wilt niet ongezellig zijn.
Ergens in onze jeugd hebben we blijkbaar geleerd dat:
- je jezelf moet wegcijferen voor een ander.
- jouw geluk minder belangrijk is dan het geluk van een ander.
- pleasen de beste vorm van geven is.
- een ander jou gaat afwijzen wanneer je eerlijk bent en
- je dat hoe dan ook moet vermijden.
- je gewoon moet voldoen aan de wensen van een ander.
- iedere emotie van de ander (teleurstelling, boosheid, verdriet, frustratie, eenzaamheid) jouw verantwoording is.
Maak jezelf prioriteit
Ik vermoed dat je al lezend voelt dat het niet klopt. Dat dit nooit de bedoeling kan zijn.
De vraag is of je eraan toe bent om dit te doorbreken. Om jouw grenzen te voelen en helder te communiceren. En de emoties van de ander niet persoonlijk te nemen en vooral niet jouw verantwoordelijkheid te maken.
Ga eens experimenteren met aangeven wat je wilt. Vertel gewoon de waarheid in plaats van een smoesje te bedenken. Ga eens voelen wat jij nu eigenlijk wilt.
Jeanine was opgegroeid met een moeder die emotioneel een groot beroep op haar deed. De behoeftes van Jeanine waren niet zo belangrijk. Langzaam maar zeker had ze haar eigen behoeftes onderschikt gemaakt. Ze kon ze eigenlijk nauwelijks nog voelen.
Ik vroeg haar naar voorbeelden uit haar jeugd. Met EMDR zijn we daarmee aan de slag gegaan.
Na een paar sessies kwam ze blij binnen. Ze had tegen die vrouw op de sportschool “nee, liever niet” gezegd op de uitnodiging om koffie te gaan drinken na de les. En tot haar verbazing was die vrouw niet eens van streek geweest. De les daarop hoorde ze haar iemand anders uitnodigen voor koffie.
