Jij moet veranderen zodat ik me beter voel

Luister eens naar gesprekken om je heen (inclusief jouw eigen gesprekken). In veel gevallen gaat het over onaanvaardbaar gedrag van een ander. De verontwaardiging dat de ander zus of zo doet.

We laten ons onderuit halen door wat een ander doet.

Maar er is een oplossing. En dat is de volgende zin gaan leven.

Je bent altijd zelf verantwoordelijk voor wat je voelt. Een ander heeft daar geen enkele invloed op.

Er zit hierbij geen mitsen en maren. Alleen jij bepaalt wat je voelt.

Hoe moeilijk dat ook is, het is de harde waarheid.

Hoe graag we ook willen kunnen zeggen dat iemand anders iets heeft gedaan waardoor we ons niet goed voelen, het is niet waar. En zal nooit waar worden.

Het is aan jou of je iets binnen laat komen en of het je raakt. In de meeste gevallen zit er een oude pijn onder wat raakt.

Wanneer je als kind niet of nauwelijks gehoord bent dan doet het pijn wanneer jouw partner niet voldoende aandacht voor je heeft.
Eenzaamheid in je jeugd kan ervoor zorgen dat je het lastig vindt wanneer iemand geen contact met je zoekt.
Als jouw eigenwaarde laag is dan hebben nare opmerkingen een kans om scherpe pijn te veroorzaken.
Wanneer je twijfelt over jouw capaciteiten zal een opmerking daarover van iemand dat bevestigen.
De pijn wanneer iemand er niet voor je is terwijl je veel geeft kan zijn oorsprong hebben in je jeugd. Waar je al jong moest zorgen voor iedereen en er niemand voor jou was.

Begrijpen hoe dit werkt is essentieel voor jouw geluk. Want anders ben je een speelbal in de handen van jouw omgeving. Je voelt je blij, iemand zegt iets naars en hoppa je voelt je verdrietig/somber/boos.

Wanneer je dit doorziet kun je stoppen met de verantwoording voor jouw geluk bij een ander te leggen.

Iedere keer dat je pijn/irritatie/boosheid of wat dan ook voelt weet je dat het iets bij jou raakt. Die ander is hier niet verantwoordelijk voor. Want als jij die diepe pijn niet zou hebben dan zou het je ook niet raken. Dan zou je je schouders ophalen bij een nare opmerking.

Je kent het vast wel dat iemand in jouw omgeving vertelt wat hem of haar is overkomen. Hoe verschrikkelijk een ander is en wat diegene allemaal doet. En dat je denkt “ik snap wat je zegt, maar ik voel er heel wat anders bij.” Waar de een zijn schouders ophaalt bij een opmerking of gedrag komt de ander in een emotionele achtbaan terecht. En dat is het harde bewijs dat de ander jou niets aandoet. Dat doe je zelf door te geloven wat de ander zegt.

Verantwoording nemen voor wat je voelt betekent niet dat je alles maar goed moet vinden. Allesbehalve zelfs.

Sowieso hoef je nooit te accepteren dat iemand jou slecht of gewelddadig behandelt. Kies voor jezelf en stel hele duidelijke grenzen.

Als iets voor jou essentieel is dan moet je grenzen stellen aan het gedrag van een ander. Een partner die nooit thuis is kan wellicht raken dat je veel alleen was als kind. Maar dat betekent niet dat je in het hier en nu dat fijn moet vinden.

Als jij het belangrijk vindt dat iemand zijn afspraken na komt mag je dat aangeven. Los van oude pijn.

Iemand die er keer op keer niet voor je is zal wellicht oude pijn raken maar het klopt nog steeds niet.

Maar…

Wanneer de ander niet wil of niet kan veranderen dan is het aan jou of je blijft of niet.

Laatst had ik een discussie met een man hierover. Hij zei “je bent boos op me.” En ik gaf aan dat ik niet boos op hem was omdat ik zelf had gekozen in het contact te blijven. Tegen beter weten in. Ik wist dat hij bepaald gedrag vertoonde en daar nooit in zou veranderen. En toch bleef ik in contact. Ik bleef in contact in de hoop dat hij zou veranderen. Maar dat ging natuurlijk niet gebeuren. Bij mezelf ging ik na of ik zou kunnen leven met dat gedrag in deze situatie. Het antwoord was nee en ik heb het contact verbroken.

En ik snap best dat het niet altijd zo simpel ligt. Wanneer je 20 jaar getrouwd bent stap je niet zomaar op. Vriendschappen kunnen andere dingen brengen. Banen liggen niet altijd voor het oprapen.